وقتی محموله ای در فرآیند حمل و نقل دریایی قرار میگیرد، یا بصورت فله یا بدون کانتینر حمل میشود و یا بصورت کانتینری. در فرآیند حمل و نقل دریایی کانتینری، صاحبان کالا فقط مالک کالا هستند و خود کانتینر در مالکیت خط کشتیرانی قرار دارد و پس از ترخیص و تخلیه کالا در مقصد نهایی، کانتینر خالی لازم است به بندر مقصد و دپوی کانتینری خط کشتیرانی عودت داده شود.
بر این اساس، مدت زمان محدودی از طرف کشتیرانی تحت عنوان فری تایم یا معافیت (فری تایم در مبدا بارگیری و فری تایم در مقصد تخلیه) به اجاره کننده داده میشود. این مدت زمان مشخص کننده تعداد روزهایی است که صاحب کالا میتواند بدون پرداخت جریمه دیرکرد بازگشت کانتینر، کانتینر را در اختیار داشته باشد .چنانچه این مدت زمان افزایش پیدا کند شامل هزینه حق توقف میشود.
هزینه حق توقف هزینه ای است که از صاحب کالا بدلیل دیرکرد در عودت کانتینر بعد از سپری شدن فری تایم اخذ میگردد که طبق تعرفه کشتیرانی محاسبه میشود که در هنگام عقد قرارداد بایست صاحب کالا از تعداد روز و تعرفه آن مطلع شود. در روزهای اخیر با توجه به تحریم ها و محدودیت های اعمال شده بر روابط داد و ستد بین المللی و خطوط کشتیرانی ایرانی، شرایطی متفاوت ایجاد شده است و تنها صاحبان کانتینر فاقد کشتی که به آنها NVOCC گفته میشود، با اجاره کشتیهای غیر ایرانی از طریق شعب نمایندگی که در خارج از ایران دارند، مبادرت به حمل و نقل دریایی کالا میکنند.
از آنجاییکه جمع کل تعداد این کانتینرهای صاحبان کانتینر یا همان NVOCC ها محدود است و نیاز است کانتینرهای خالی فوراً به چرخه حمل و نقل باز گردد، تعرفه حق توقف آنها بر اساس دلار محاسبه میشود و طبیعتاً این مبلغ چند برابر تعرفه های استاندارد خطوط کشتیرانی ایرانی است و صاحب کالا باید بداند در هنگام عقد قرارداد با متصدی حمل و نقل تعرفه حق توقف چگونه و با چه مبلغی محاسبه میشود تا زمان ترخیص و ارجاع کانتینر با هزینه بسیار زیادی که باید بصورت دلاری پرداخت شود، مواجه نشود. لازم به ذکر است این تعرفه معمولاً در متن بارنامه کشتیرانی ذکر میشود. با اینجال، راهکار پیشنهادی ما این است که حتما، علاوه بر هزینه کرایه حمل، مبلغ حق توقف کانتینر و مدت زمان معافیت آن را سوال کنید.
برای آگاهی از حقوق قانونی خود درخصوص حق توقف بعنوان گیرنده کالا، این مطلب را حتماً مطالعه کنید:
[append:60]
دیدگاه‌های کاربران