آن دسته از کالاهای خطرناکی که بصورت مایعات یا گازهایی هستند که الزاما توسط تانکرها یا کانتیرهای مخصوص حمل نمی‌شوند، طبیعتا توسط وسایل حملی که کالاهای غیر خطرناک را حمل میکنند حمل می‌شوند، اما چرا این نوع حمل گرانتر از کالای غیر خطرناک است؟
حمل کالای خطرناک به هر نحوی که انجام گیرد، از دیرباز یکی از چالشهای مهم لجستیک در سطح بین الملل بوده و هست و یکی از مفاهیمی در حمل و نقل بین المللی است که به طور مستمر در حال بررسی و به روز‌رسانی ست. تا جاییکه که دستورالعملهای مختلف انواع شیوه‌های مختلف حمل حداقل هر دو سال یکبار به روز رسانی و در قالب کتابهای بسیار قطور و عموما دو نسخه ای به چاپ می‌رسند. همین امر نشان میدهد که دنیای حمل و نقل بین المللی نگاه ویژه و خاصی به این نوع حمل دارد. چرا که اهمیت در امان بودن خدمه و افرادی که متصدی مستقیم انبارداری، بارگیری و حمل هستند و همینطور حفظ محیط‌زیست از موضوعاتی ست که همواره مورد توجه کارشناسان این حوزه بوده و هست و دوری از هرگونه خطری که افراد، محیط زیست و کالاهای صاحبین کالا را به مخاطره اندازد به دقت مورد توجه قرار میگیرد. تاجایی که سازمان ملل متحد به طور مستقیم روی دسته بندی کالاهای خطرناک و صدور دستورالعملهای مختلف برای نگهداری، بسته بندی، انبارداری و حمل کالاهای خطرناک ورود کرده است و یکی از مشخصه‌های کالاهای خطرناک کدی به اسم UN NUMBER است که توسط سازمان ملل متحدد برای گروههای مختلف کالاهای خطرناک تعریف شده است.
برای حمل و نقل کالای خطرناک چه اقداماتی لازم است؟
بنابراین حمل یک کالای خطرناک طبیعتا تحت تدابیر خاصی انجام میشود که تفاوت بنیادین با حمل کالاهای غیرخطرناک دارد. حال این سوال پیش می‌آید که چرا گاهی برخی شرکتهای حمل و نقل بین المللی یا متصدیان حمل کالاهای خطرناک را هم از نظر زمانی و هم از نظر هزینه مشابه با کالاهای غیرخطرناک حمل میکنند؟ طبیعتا برای یک صاحب کالا کاهش هزینه های حمل و به موقع به مقصد رسیدن محموله بسیار مهم هستند. اما به چه قیمتی؟
یکی از نکاتی که برای حمل کالاهای خطرناک باید انجام شود، البته بسته به نوع کالا، کلاس و UN NUMBER نحوه قرار گرفتن و بارگیری آن در وسیله حمل مخصوصا کامیون یا کانتینر است. برای مثال اگر قرار باشد یک خرده بار خطرناک در یک کامیون و در کنار کالاهای دیگر بارگیری شود، جدا از اینکه در صورت لزوم و بسته به نوع کالا لازم است دارای بسته بندی چندلایه باشد، میبایست کالای خطرناک در نزدیکی درب کامیون بارگیری شود و اطراف آن کالای غیر خطرناک قرار نگیرد. همینطور میبایست محل بارگیری این کالا توسط یک جدا کننده و با فاصله حداقل ۸۰ سانتی متر از مابقی کالاها جدا شود. طبیعتا این به معنای اشغال فضای خیلی بیشتری از وسیله حمل توسط کالای خطرناک هست و این یعنی پرداخت هزینه حمل بیشتر و گاهی چند برابری. از سوی دیگر برای مثال کامیونهای حامل کالای خطرناک دارای محدودیتهایی برای تردد در مقایسه با کامیونهای حامل کالاهای غیرخطرناک هستند تا جایی که در طول مسیر فقط در پارکینگهایی که مختص توقف کامیونهای حامل کالای خطرناک و مجهز به تجهیزات اطفا حریق و ایمنی هستند توقف کنند. همچنین بررسی‌هایی که در طول مسیر توسط مسئولین ذیربط و گمرکات مختلف انجام میشود متفاوت با کالاهای عادی ست. حتی تجهیزات و ادوات خاصی هم میبایست همراه کامیون حامل کالای خطرناک باشد و راننده هم میبایست آموزشهای خاصی برای حمل اینگونه کالاها دیده باشد. تمامی اینها به معنای صرف زمان و هزینه بیشتر است.
آماتورها به تاکتیک می اندیشند و حرفه‌ای‌ها به لجستیک!
سودجویی به خودی خود طبیعی است و اشکالی در آن نیست، اما متاسفانه سودجویان آسیب زا بدون در نظر گرفتن خطراتی که برای افراد و محیط زیست ایجاد میکنند، بدون نصب برچسب و پلاکارد مخصوص حمل کالاهای خطرناک اقدام به اعزام کامیون میکنند و حتی در برخی موارد اظهارنامه صحیحی که اعلام می‌کند کامیون حامل کالای خطرناک است ارائه نمی‌کنند و برای سودجویی بیشتر خود، دیگران و محیط زیست را دچار مخاطره میکنند.
بنابراین اگر صاحب کالا برای حمل کالای خطرناک خود با پیشنهادی با زمان و مبلغ کمتر روبرو شد باید بداند که یک جای کار می‌لنگد! یعنی اینکه قرار نیست کالای او تحت قوانین بین المللی مربوط به حمل کالاهای خطرناک حمل شود. یعنی اینکه اگر اتفاقی و یا سانحه‌ای رخ دهد، بیمه باربری هیچگونه خسارتی پرداخت نخواهد کرد،چرا که اصول و قواعد لازم الاجرا برای حمل چنین کالایی رعایت نشده است و در واقع کسی مسئول خسارت نخواهد بود.
از سوی دیگر گاهی اوقات هم صاحبین کالا برای گریز از هزینه مازاد حمل کالاهای خود را از طریق فریب گمرک و روشهای دیگر بعنوان کالای غیرخطرناک اظهار میکنند و با اینکار تمام افرادی که به نوعی برای انبارداری و حمل و نقل این کالا دخیل هستند و همینطور محیط زیست را به مخاطره می اندازند.
بنابراین، در دنیای به دور از آسیب، حمل یک کالای خطرناک مستلزم صرف هزینه و دقت بیشتری در مقایسه با کالاهای غیرخطرناک است.
دیدگاه‌های کاربران